One piece The High school Episodes : Uproariously languor Roronoa Zoro X Vinsmoke Sanji [Female]

บทนำ

               4:00 น.

เด็กสาววัยแรกแย้ม 17 ปีต้นๆบิดกายเบาๆ ยกมือขึ้นปิดปากที่หาวออกมาอย่างง่วงงุน ก่อนจะลุกไปจัดการกิจวัตรประจำวันอย่างเช่นทุกวัน

เพียงไม่นานเด็กสาวเจ้าของเรือนผมยาวระกลางหลังหยักศกเล็กน้อยสีทองสว่างไสว ในชุดนักเรียนสีขาวแขนยาว สวมเนคไทเรียบร้อยพร้อมกับกระโปรงสีดำสั้นเหนือเข่าคู่เลกกิ้งก็มายืนหวีผมอยู่หน้ากระจก หมุนตัวสำรวจอีกเล็กน้อย ริมฝีปากอิ่มก็ยกยิ้มอย่างพอใจ มือบางคว้ากระเป๋านักเรียนกับเสื้อนอกมาถือไว้ก่อนเดินออกจากห้องไปเหมือนอย่างเช่นทุกวัน

ชั้นล่างที่เด็กสาวเดินลงมานั้นเต็มไปด้วยโต๊ะที่มีเก้าอี้ว่างอยู่ด้านบนเกือนยี่สิบชุด ซึ่งแม้จะมีอายุมายาวนานเกือบเท่าอายุของเธอแล้วก็ตาม ทุกอย่างก็ยังถูกดูแลรักษาให้เหมือนใหม่อยู่ตลอดเวลา ใช่แล้วที่นี่เป็นร้านอาหารเรียบๆแต่ก็ดูดีของ ‘เซฟ’ กุ๊กขั้นเซียนในตำนานเจ้าของกุ๊กนักวิวาทจนได้ฉายาว่า ‘ขาแดง’  ซึ่งเธอนั้นได้อาศัยอยู่ด้วย

ชื่อของสถานที่แห่งนี้คือ ‘บาราติเอ’ เป็นภัตตราคารเพียงหนึ่งเดียวในย่านชานเมืองติดกับชายแดนข้ามเมือง เป็นเสมือนโอเอซิสของนักเดินทางผู้หิวโหยและหาที่พึ่ง ที่ชั้นล่างไปจนถึงชั้นสองเปิดเป็นร้านอาหาร ส่วนชั้นสามขึ้นไปก็เป็นห้องพักของเหล่ากุ๊กขาโหดทั้งหลาย และชั้นบนสุดเป็นห้องของเธอและเซฟ

แน่นอนว่าเซฟผู้เป็นเจ้าของภัตตราคารเป็นโอนเนอร์สูงสุด และถึงจะเป็นเพียงเด็กมัธยมปลายอย่างนี้ เธอเองก็มีดีกรีเป็นถึงรองหัวหน้าเชฟเชียวนะ ห้องนอนก็ต้องได้ห้องที่ดีๆอยู่แล้ว ไม่นับรวมกับที่เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในบาราติเอนี้และเหตุผลยิบย่อยอื่นๆ

เด็กสาววางกระเป๋ากับเสื้อนอกลงบนเคาน์เตอร์ใกล้มือ พับแขนเสื้อขึ้นถึงข้อศอก รวบผมขึ้นมัดสูงคล่องแคล่วเปิดไฟจนห้องที่มือสนิทนั้นสว่างโล่ขึ้นมาในทันที และตรงเข้าไปทำอาหารเช้าในครัวอย่างอารมณ์ดี เธอมีความสุขเสมอยามถึงเวรทำอาหารของตน

นี่ก็เป็นอีกหนึ่งนโยบายที่เซฟเป็นคนตั้งขึ้น ว่ากุ๊กทุกคนในร้านจะผลัดกันเป็นเวรทำอาหารเช้าและอาหารเย็น เป็นการฝึกฝนให้ทำอาหารได้อร่อยขึ้นและเพื่อให้เหล่าเพื่อนร่วมงานทุกคนได้พบปะพูดคุยกัน วิจารย์ฝีมือการทำอาหารของแต่ละคนไปด้วย อย่างน้อยก็เวลามื้อเช้า-มื้อเย็นในแต่ละวัน

ไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไปอาหารจำนวนมากขนาดเลี้ยงกองทัพนักบาสสักทีมได้สบายๆทุกอย่างก็เสร็จสิ้น เด็กสาวตั้งใจจะเดินขึ้นไปปลุกเหล่ากุ๊กขี้เซาทั้งหลายในห้องอย่างเช่นทุกครั้ง

“อ้าวตาแก่ ตื่นแล้วหรอกำลังจะไปปลุกเลย” เสียงหวานใสดังทักเมื่อนัยน์ตากลมโตสีอความารีนเหลือบไปเห็นร่างของเซฟขาแดงยืนพิงผนังอยู่ “มาดูฉันทำอาหารหรือไงคะ”

“หึ! แค่ลุกมาเข้าห้องนํ้าเท่านั้นล่ะ” ชายชราที่จะเรียกชราก็ว่าได้ไม่เต็มปาก ด้วยความเเข็งแรงและฝีไม้ลายมือที่ไม่ได้ลดลง กลับเพิ่มขึ้นตามอายุนั้นโต้กลับด้วยเสียงเข้มๆเฉพาะตัว “ตื่นมาทำเช้าขนาดนี้อีกแล้วนะ คงไม่อยู่กินด้วยกันอีกแล้วสิท่า’โดดเรื่อยเลยนะ ‘ซันจิ’”

เด็กสาวถอดผ้ากันเปื้อนสีดำของตนแขวนไว้ที่เดิม หันมาแลบลิ้นใส่คนอายุมากกว่าหลายรอบ ที่ไม่ว่าจะมองกี่ทีทุกคนก็คิดว่าท่าทางแบบนั้นมันน่ารักมากกว่าน่าถีบ

“ก็ฉันรีบนี่หน่าพวกลูฟี่น่ะรอใครเป็นที่ไหนล่ะ” เจ้าของชื่อซันจิยิ้มร่าออกมาเมื่อพูดถึงเพื่อนๆ พลางจัดอาหารลงกล่องข้าวของตน และกล่องข้าวไซต์ใหญ่กว่าปกติขนาดสามชั้นซ้อนอีกสี่กล่อง “เรียบร้อย ฉันไปก่อนนะไหนๆตาแก่ก็ตื่นแล้วฝากปลุกพวกนั้นมากินด้วยละ ฉันไปล่ะนะ”

เสื้อนอกถูกสวมอย่างว่องไวพร้อมเรือนผมที่ปล่อยยาวลงมาอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าของเสียงจะคว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพายและหิ้วกล่องข้าวราวกับจะย้ายบ้านออกจากร้านไป

เสียงกระดิ่งที่ห้อยไว้เหนือประตูดังสองครั้งเมื่อประตูเปิดและปิดลง ป้ายหน้าร้านที่ถูกมือเรียวพลิกกลับจาก ‘close’ เป็น ‘open’ เหมือนสัญญาณเริ่มวันใหม่อีกครั้งพร้อมท้องฟ้าที่ค่อยๆสว่างไสวขึ้นช้าๆ เซฟบิดกายไล่ความเมื่อล้าน้อยๆ ก่อนจะเดินกลับขึ้นไปชั้นบนของร้าน เขาเองก็ได้เวลาต้องทำงานแล้วเช่นกัน

จริงๆก็ลงในเด็กดีเป็นหลักนะคะ แต่ก็อยากลงในนี้ด้วย ><

ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ ชอบไม่ชอบยังไงก็คอมเมนท์กันได้เยย